Dziś zwiedzamy tylko świątynie w Khajuraho. Szczerze to chyba jedyne miejsce w Indiach które mnie rozczarowało. Wyobrażałam sobie je zupełnie inaczej, że pośród drzew wyłaniają się światynie, a teren wokół jest dziki. Niestety Khajuraho to teren z przystrzyżona trawą, chodnikami i mała ilością drzew. Sprawia wrażenie parku.
Khajuraho było dawniej stolicą dynastii Chandellów, dziś jest niewielką wioską. Udajemy się najpierw do zachodniej hinduskiej grupy świątyń. Świątynie zbudowano za panowania dynastii Chandellów. Najazd wojsk mogolskich spowodował upadek rządzącego przez pięć stuleci rodu. Świątynie wzniesiono w ciągu zaledwie stu lat, w okresie od 950 do 1050 r. Równie intrygujące, jak ich piękno i rozmiar, pozostaje pytanie, dlaczego i jak je zbudowano. Khajuraho, odizolowane od reszty regionu, tysiąc lat temu nie mogło być celem wypraw. Krajobraz trudno uznać za atrakcyjny, a gorące, suche i duszące od kurzu powietrze odstrasza podróżnych. Zbudowanie tylu ogromnych świątyń musiało być dziełem ogromnej liczby ludzi. Bez względu na przyczyny powstania budowli, dzięki swemu niedogodnemu usytuowaniu uniknęły one barbarzyńskich ataków ekspansywnych muzułmanów. Świątynie Khadżuraho są wspaniałymi przykładami stylu północnego, ale tak naprawdę największą sławę przyniosły im bogate dekoracje. Zewnętrzne mury świątyń zdobią mistrzowskie rzeźbienia. Ukazują one Indie sprzed tysiąca lat – są na nich bogowie i boginie, wojownicy, muzycy, a także mitologiczne i prawdziwe postacie zwierząt. Wśród dekoracji przeważa niezmiennie powtarzający się temat: erotyka. W każdej świątyni rzucają się w oczy piękne apsary (niebiańskie panny) w kuszących pozach i mithuny (pary w miłosnym uścisku).
Świątynie budowano szeregowo w osi wschód–zachód, a wejścia do większości z nich zwrócone są ku wschodowi. Pierwotnie do budowy używano granitu lub granitu połączonego z piaskowcem. Świątynie w Khajuraho wzniesiono wyłącznie z piaskowca. Rzeźbienia i posągi stanowią niezbędne elementy dekoracji, dlatego tym najważniejszym i najczęściej się powtarzającym nadano specjalne nazwy. Istnieje wiele poglądów tłumaczących występowanie w świątyniach tak wielu rzeźb i motywów o tematyce erotycznej. Obecnie najbardziej trafny wydaje się poglądktóry odnajduje w rzeźbach jedynie artystyczną wizję ówczesnego świata, upiększoną nieskrępowanymi erotycznymi fantazjami zdolnych twórców. Pomimo niejednokrotnie bardzo krytycznych i przesadnie pruderyjnych reakcji turystów, rzeźb w Khajuraho nie można uznać za pornograficzne. Obok śmiałych scen erotycznych pojawiają się tu również sceny z życia codziennego.
Wschodnia grupa świątyń składa się z dwóch części. Pierwszą stanowią ogrodzone kamiennym murem świątynie dźinijskie oraz cztery świątynie w różnych punktach starego Khajuraho.
Prześlij komentarz